روزگارم این است :

    دلخوشم با غزلی

         تکه نانی ، آبی

              جمله ی کوتاهی

                         یا به شعر نابی

و اگر باز بپرسی گویم :

       دلخوشم با نفسی

             حبه قندی ، چائی

                     صحبت اهل دلی

                         فارغ از همهمه ی دنیایی ...

                               دلخوشی ها کم نیست،دیده ها نابیناست....

بعضی حرفا رو نمیشه گفت...

باید خورد...ولی بعضی حرفا رو، نه می شه گفت...

نه میشه خورد...

می مونه سر دل

میشه دل تنگی......

میشه بغض

میشه سکوت

میشه همون وقتی که خودتم نمیدونی چه مرگته......

ساده که شوی همه چیز خوب میشود؛ خودت؛ غمت؛ مشکلت؛ غصه ات؛ هوای شهرت؛ آدم های اطرافت؛ حتی

دشمنت...یک آدم ساده که باشی برایت فرقی نمیکند که تجمل چیست؛ قیمت بهترین ماشین چند است؛ فلان مدل ماشین

چند ایربک دارد؛ مهم نیست بهترین نقطه شهر کجاست؛ ویا رستوران چینی ها بهترین غذایش چیست...!!

ساده که باشی همیشه در جیبت شکلات پیدا میشود؛ همیشه لبخند به لب داری؛ برروی جدول های کنار خیابان راه

میروی؛ زیر باران دهانت را باز میکنی و قطره قطره مینوشی؛ آدم برفی درست میکنی و شال گردنت را به او

میبخشی...

ساده که باشی همینکه بدانی بربری و لواش چند است کفایت میکند...نیازی به غذای چینی نیست؛آبگوشت هم خوب

است...

ساده که شوی آدم های ساده را دوست داری

قول داده اَم…

گاهـــی

هَر اَز گاهـــی

فانـــوس یادَت را

میان ایـن کوچه ها بـی چراغ و بـی چلچلـه، روشَـن کنَم

خیالـت راحـَــت! مَـن هَمان منـــَــم؛

هَنوز هَم دَر این شَبهای بـی خواب و بـی خاطـــِره

میان این کوچـه های تاریک پَرسـه میزَنـَم

اَما بـه هیچ سِتاره‌ی دیگـَری سَلام نَخواهــَـم کَرد…

خیالَت راحَت !

و من آهسته و آرام میمیرم

شده یه جمله ایی تکرار هر روزت بشه

این همون جمله است

*و من آهسته و آرام میمیرم *

در بزرگی چه بود؟

با غذا های لذیذ وعده می دادی

مینویسم اما،امیدم اینست

نخوانی،مادر

کودکی خواهم من

دوره دوستیِ پاک

مهرها بی منت

و کلامش صادق

اشک ها بی پروا

بغض بی معنی

آرزو کن مادر

تنها بودن دلبندت را .

خدایا شکر

دستهایم هستند

تا ; غمِ این دل را

بِ آغوش کشم